9 Eylül 2013 Pazartesi

Project Life

Doğduğundan beri Melodi'nin çok fazla fotoğrafını çekme konusunda ne kadar iyiysem, fotoğrafları tab etme konusunda da o kadar kötüyüm. Eve Canon'un profesyonel fotoğraf yazıcısından almış olmamıza rağmen mürekkep bitti, kağıt bitti, kablo nerede gibi binbir türlü bahaneyle genelde fotoğraf basımı işini erteliyordum. Bu arada hard diskler, bilgisayar hafızaları da dolup taşıyordu tabi. Ama artık bu işe bir el atmanın zamanı geldi diyerek kolları sıvadım. Düz bir fotoğraf albümünün dışında birşey yapmak istediğimden emindim. Scrapbooking'e mi başlasam diye düşündüm ama cesaret edemedim. Çünkü kes, yapıştır işlerinin zevkli ama çok zaman isteyen işler olduğuna karar verdim. Sonunda bloğunu zevkle takip ettiğim Elisa Blaha sayesinde Project Life ile tanıştım.

Even though I keep taking tons of pictures of Melodi, I'm really really bad at printing them. So far, I always had excuses such as no ink, no photo paper, no cable, etc. But no more excuses because now I have a Project Life kit. I met with Project Life recently through Elisa Blaha, whose blog is so inspirational.  She is creating an album for her newborn baby.


 Project Life, scrapbook' un biraz daha kolay versiyonu gibi düşünülebilir. Dosya + şeffaf cepli sayfalar + kartlardan (core kit) oluşuyor. Ve bize fotoğrafları ceplere yerleştirip kartlara notlarımızı yazıp albümü renklendirmek kalıyor.  Dosya, sayfalar ve kart kiti ayrı ayrı satılıyor, çünkü her birinin değişik versiyonları var. Kişi zevkine göre istediklerini satın alabiliyor. Tasarlayan Becky Huggins bizim için herşeyi düşünmüş yani. Ben kartlarının renklerinden hoşlandığım için Honey Edition' ı aldım.

Project Life is like scrapbooking but in a more simple way. You get to purchase a binder, photo pages and the core kit. That's it! Then you put your photos in pockets of the pages and add your cards with your short notes on them. Designer Becky Huggins thought all about it for us. I got the Honey Edition Core Kit. The cards are so lovely that you design your pages in a very cute way. 



Bugün ilk sayfamı hazırladım. Kartları seçmek, notları yazmak ve sayfayı tasarlamak düşündüğümden çok daha zevkli çıktı. Artık bahane yok, fotoğrafları tab edecek ve zevkle albümümü hazırlayacağım. Yazdığım notlarda direk Melodi'ye hitap ediyorum ki ilerde okuduğunda daha çok hoşuna gitsin. Ben şimdi gideyim de biraz daha fotoğraf basayım..

Sevgiler,
~Ipek

So far I have created only my first page. But it's more fun than I thought. I'm so glad that I started such a great project. Now it's time to go print some more pictures. Yay! :)

Love,
~Ipek

9 yorum:

  1. ben de merak ediyordum cok gordum project life instagramda, sanırım bir baslayan birakamıyor hic :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben yeni başlamama rağmen çok keyif alacağımı şimdiden hissediyorum. Bırakamayabilirim evet :)

      Sil
  2. İpekçim,bu muhteşem bir fikir. Hem Melodi nin o harika fotoğrafları daha bir kolay ulaşılır olacak, hem hepsi bir yerde.
    Ortaya mükemmel birşey çıkacak, senin elin değsin yeter ki.
    Eline sağlık, merakla bekliyorum bende.
    Öperim ikinizide.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha kolay ulaşılır olacağı kesin. Bilgisayarda dosyalar aldı başını gitti. Binlerce fotoğraf... İçlerinden en güzelleri seçip bu albüme yerleştirmek başta zor olsa da emeklerime değeceğinden eminim.. Ben de öpüyorum, sevgiler.. :)

      Sil
  3. canım bu konuda benide aydınlattın, aynı dert bendede var gerçi sizin kadar güzel resimler çekemedim ama benimde büyük sorunum, bilgisayarlar çıktı çıkalı merlik bozuldu:))),ortada bir albüm yok bilgisayar konusunda çokta iyi deyilim ama denemeye çalişıcam sevgiler çok öpüyoruz....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dijital hayat bir yandan iyi bir yandan kötü. Tembel olup çıktık.. Ama artık bir yerden başlamak lazım.. Size de kolay gelsin :)

      Sil
  4. Darisi basima diyorum. Ben iki cocuk annesiyim ve haftalik hamilelik fotograflarimdan sonra gunluk cocuklarimin fotograflarini cekmekten kendimi alamiyorum. Elbette ben de ayni dertlerle bogusur oldum kisa bir sure sonra: tab ettirilmeyen, kaydedildigi yerlerden dolup tasan dijital fotograflar. Ilk cocugum, oglum, icin senelik album yapabildim, ama sadece bir kez. Sonra bir baska sene iki cocugumun da senelik fotograflarini bulup, arkalarina kac gunluk olduklarini yazip, tab ettirilmis halde bir zarfta koyma basarisinda bulundum, ancak yine otesi yok. Oglum gecende 5 yasina girdi. Artik fotograflarin sayisini tahmin edersin! Fotograflarin cok guzel bu arada.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mrs. Lucky, fotoğraf makinaları dijitalleştiğinden beri hepimiz tembel olduk, o kesin. Gerçi seninki tembellik değil iki çocukluluk! :) Ben bir tanesiyle zor baş ediyor ve ancak 2 yılın sonunda böyle bir işe kalkışabiliyorsam, senin iki çocukla 5 yıl beklemiş olman çok doğal. Ama artık bütün fotoğraflar bilgisayardan çıkmalı :)

      Sil

Yorumunuz icin simdiden tesekkurler :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...