Tonla fotoğrafım, bir sürü hikayem var aslında paylaşacak.
Kitap okuma konusunda da benzer durumdayım. Bir türlü elime alamıyorum. Zaman yaratmak istiyorum. Aslında çok da zor değil, istesen olur ama başka önemli (!) şeyler bir türlü yakamı bırakmıyor. Kitap okursam zaman kaybedeceğim gibi geliyor. O süre zarfında başka şeyler yapmayı tercih ediyorum. Kendi isteğimle gibi ama aslında istediğim bu değil.
Belki de ikisi birbiriyle bağlantılı. Kitap okuyamadığım için yazamıyor olabilir miyim? Eskiden kitap okuduğum günlerde daha çok söyleyecek şeyim vardı sanki.. Bloglarda gezindiğim zaman da daha fazla yazma isteği oluşuyordu..
Farkettiyseniz blogun başlık kısmını yeniledim. Canlı, eğlenceli birşeyler koyarsam ben de yenilenirim belki diye düşündüm.
Hayatımda yenilikler olmaya devam ediyor aslında hızla. Belki de ben bu yeniliklere adapte olmaya çalışırken denge konusunu biraz fazla sorguluyorum.
Ah dostlar, kafam karışık yani..
Yaptığım her işi layığıyla, dolu dolu yapmak istiyorum ama sanki herşey tadımlık kalıyor.
Denge konusunu siz nasıl hallediyorsunuz merak ediyorum. Blog yazmak önemsizmiş gibi hissettiğiniz zamanlar oluyor mu? İnsan hep önemli işlerle mi uğraşmalı? İnsan zevk aldığı şeylere nasıl zaman ayırabilir? Motivasyonunu nasıl koruyabilir?
"Yaptığım her işi layığıyla, dolu dolu yapmak istiyorum ama sanki herşey tadımlık kalıyor." çok benzer :) mükemmel iyinin düşmanıdır gibi bir söz var ya işte bizim durum bu... bazen yazası gelmiyor insanın, bazen okuyası... ya da bazı insanlar için böyle.. istikrarlı dengeli insanlar da çok çünkü:) ama dediğin doğru... yazdıkça yazmak geliyor ardından, okudukça da yazmak... ben kitap yazdığım zaman hemen her gün bloga da yazı yazıyordum, keyifle... hatta o sıra kitap yazdığımdan bihaber insanlar vay bu ne sürat, her gün nasıl yazıyorsun bize de anlat diyorlardı... oluyordu işte... zamanı gelir.. yazarsın.. yazarız.. okuruz.. sevgiler:)
YanıtlaSilyaşamanın önemini kavramak için,çeşit çeşit yollar önümüze çıkar da,hangisini seçeriz?
YanıtlaSilseçtiğimiz yolun hakkını vermeye çalışırken,nerelere geçeriz?
yaşam belki de neresi demektir?
Bazı aylar günde iki kez yazı yazacak kadar iştahlı oluyorum.Bazı dönemler ise içimden bloğu açmak bile gelmiyor.Ya da bazı haftalar kek ,poğaça pişirme delisi oluyorum sonra birden elimi hepsinden çekiyorum:)
YanıtlaSilBu dönemlere ayak uydurmak,içimizden nasıl geliyorsa öyle davranmak daha huzurlu hissettiriyor:)
Çam ağaçlı fotoğrafa bayıldım!
Sevgiler.
Yaşantımızda ihtiyaçlarımız önemlidir.. Bir süre sonra bu alışkanlığa dönüşür. Onun için alışkanlıklarımızı değiştirmek gerekir.Bir de çok şey yapıyoruz. Bir süre sonra yorgun düşüyoruz. İşe kendimizi değiştirebilmekle başlamak gerek. Peki bunu yapabiliyor muyuz? Zaman gerek. Başlığınızı çok sevdim denge. Denge isterseniz işiniz zor. Ağırlık değişir dengeler kayar. Sevgiyle kalın. yeni yıl da her şey gönlünüzce olsun.
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSiluzun zamandır okuyorum blogunuzu, ama daha önce yorum yapmamıştım.
Bence çözüm zaten söylediklerinizin içinde. Zevk aldığım şeyler demişsiniz. Kendinizi motive etmek için yazdıktan ya da okuduktan sonra duyacağınız hazzı hayal etmeniz yeterli. Bir türlü yazmaya başlayamama sorununa da en iyi çözüm direkt bilgisayara değil de kağıt kalemle yazmak. Tercihen boş bir sayfaya, yeni bir deftere değil de daha önceden yazılmış, kullanılmış bir deftere. Aslında anlatacak çok hikayem, paylaşacak çok fotoğrafım var demişsiniz. Belki de önce bunların bir listesini yapmalı, sonra yavaş yavaş altlarını doldurmalısınız. O da birden hepsini yazarak değil. Önce paragraf konularını, anahtar kelimeleri, düşünce kırıntılarını vs. yazmak, daha sonra paragrafları yazmak gibi.
Bir de farkettim ki aslında önem vermediğiniz şeylere öncelik veriyorsunuz, bunu da yanına (!) koyarak zaten kendi kendinize hatırlatıyorsunuz. Ama uygulamaya geçmek, kendine zaman ayırmak önemli. Kendinizden ödün verdiğimiz zaman asıl dengemizi kaybediyoruz bence.
Umarım tekrar yazmaya başlarsınız da biz de okuruz.
Sevgiler.
www.defterdeffter.blogspot.com
seni bilmem ama ben bazen yetişebileceğimin çok üstünde işlere kalkıştığımı hissediyorum işte o zaman herşey tadımlık kalıyor gerçekten. böyle zamanlarda kendimi çok hırpaladığımı düşünüp biraz yavaşlamaya çalışıyorum. blog işine gelince, aslında birşeyler üretirken beni en çok motive eden şeylerden biri. ama evet, bazen önemsiz geliyor. çok fazla zamanımı ve enerjimi aldığını düşündüğüm zamanlar oluyor. artık hayatlarımız öyle hızlı yaşanıyor ki, bırak durmayı yavaşlamak bile çok zor oluyor. benim bu yıldan kendimle ilgili beklentim yavaşlamak ve hayatımı sadeleştirmek olacak sanırım. sevgilerimle..
YanıtlaSilOluruna bırak be İpekciğim,canın istiyorsa yaz, yoksa yazma.Ama yıllar sonra, anılara tekrar dönmek çok zevkli oluyor.İtici bir güç olacaksa eğer,burda her yazını merakla bekleyen bisürü insan var.Çok öpüyorum.Sevgiler....
YanıtlaSilCanım şuan bende zaman yönetimi hakkında sorun yaşıyorum. Çözümü içimizde. Ama zevk aldığın faaliyetleri asla bırakma. Hayat çok kısa ;)
YanıtlaSil