Cogu gun evden cikmiyorum, kimseyle konusmuyorum, blog okuyup kitaplara daliyorum. Televizyonu pek acmiyorum, yapacak hicbirsey bulamazsam ev dekorasyon programlari seyrediyorum, sonra uzun uzun evimize bakiyorum, her kosesini inceliyorum, kendimi buluyorum renklerde,tadta.. keyifleniyorum.. Haftanin bir-iki gunu kitapcida geciriyorum, sicak cayimi bazen de minik kekimi alip dergi karistiriyorum, yada kitaplara gomuluyorum, hepsini okumak istiyorum. Cogu zaman satin almamak icin kendimi zor tutuyorum.. Kitapligindaki okunmamislari azalt sonra daha zevkli olacak yenilerini almasi diyorum kendime, ikna oluyorum..
Aksam esim isten geldiginde mutfakta buluyor beni. Sanki bir haftadir gorusmemisiz gibi sariliyoruz, simsiki. Ozluyorum evet gercekten ozluyorum onu sabahtan aksama kadar olan surede..
Bir organik ve saglikli beslenme diye tutturmus gidiyorum. Sebzeler pisirip cikariyorum aksam esimin onune, bak diyorum bunu yememiz gerek, iyi gelecek yuzumuze, gozumuze.. Yemeklerimi cok hafif bulup yemek istemezse bozuluyorum, cocuk gibi küsüyorum...
Aksamlari yesil cay iciyorum, bazen de kirmizi sarap. Esimi kandirip tatli aldirdigim aksamlar da cok oluyor. Paylasiyoruz tatliyi ve hep kavga ediyoruz son lokmayi kim yiyecek diye. Ikimiz de istiyoruz ki digerine kalsin sonunu yeme zevki. Buyuk bir kararlilikla catali birakiyoruz 'doydum ben doydum, sen ye sonunu' diye israr ederken buluyoruz kendimizi.
Geceleri esime sarilip uyuyorum, yada arkami donuyorum bazen ama illa bir ayagim dokunuyor ona, guven ve huzur buluyorum cunku dokununca. Sonra sukrediyorum icimden tum sahip olduklarim icin, ailem icin, esim icin, evim icin, kendim icin.. Dunyadaki herkes icin mutluluk istiyorum diyorum yukardakine ve kapatiyorum gozumu en son, yarinin bugunu aratmamasini dileyerek..
Hayal kuruyorum bazen. Cocugumuz olsun diyorum, guzel akilli ve sevimli bir cocuk, babasina benzesin.. Ozenle, pamuklara sararak buyutelim, onla buyuyelim biz de..
nekadar içten bir yazı olmuş böyle bir günün özeti ancak bukadar güzel olur:) bizimki de bundan farklı değil aslında:)
YanıtlaSilbirde şu sondaki duan için amin diyorum:)
tam kafamdan ilk cümlemi kurarken 'ne kadar sicak bir yazi olmus böyle' diye, ilk yorumun ilk cümlesine ilisti gözüm ;) evet cok sicak ve icten bir yazi olmus gercekten.. seviyorum icinde sicacik mutluluk barindiran yazilari.. dilerim hep özle esini, son lokmalar icin böyle güzel kavgalar edin, daima birbirinizde güven ve huzur bulun.. e bir de bu mutluluk dünyalar tatlisi bir bebekle taclansin insaallah :) sevgiler..
YanıtlaSilGüzel İpekim benimm, ne kadar güzel yazmışsın
YanıtlaSilHani derler ya 'birbirleri için yaratılmışlar' sen ve eşin gerçekten öylesiniz maşallah...Allah uzun ve sağlıklı bir ömür nasib etsin size inşallah, en kısa zamanda küçük misafirinizin gelmesini bekliyoruz :)) eminim çok tatlı bir anne olcaksın canım arkadaşım :))
Bu arada beyler sebze yemeklerini sevmiyorlar, ıspanak, pırasa ve brokoli yerken eşimin yüzünü görmelisin, benim gülesim geliyor ama yicekler elleri mahkum :))
Zeynep'e: tesekkur ederim zeynep, yarinlarimiz daha da guzel olsun insallah.
YanıtlaSilCherryblossom'a: Bebek olunca duyururum buradan, hatta an be an paylasirim maceralari, guzel dileklerin icin tesekkurler :)
Ayse'ye: Aysecim cok sagol arkadasim guzel sozlerin icin. Bu arada evet forever sebze! :))
Bu blogunu da cok begendim Ipekcim, ayni sizler gibi duru olmus. Her gununuz bir sonrakinden daha guzel olsun. Kitapla gecen anlarin ve de ev ici benziyoruz, tabi benim evimin ufacik odamdan ibaret olmasi haricinde :)Bloglarin devami gelsin, cok guzel okumalik. selamlar...
YanıtlaSil