Kirlenmek Güzeldir!! Mi acaba?

Ilk zamanlar kız çocuğuna sahip olmak ayrıcalık gibi gelirdi bana. Kız büyütmek kolaydır, oturur bebekleriyle oynar, ohh rahatız diye düşünürdüm. Ne de olsa kız, en fazla ne kadar yorabilir ki? Ama Melodi 1 yaşına gelip de karakteri oluşmaya başladığında bizimkinin kafamdaki kız çocuk imajından çok daha farklı olduğunu idrak etmeye başladım. Öyle pek oturduğu falan yoktu. Bildiğin düpedüz hep ayakta, hep bir faaliyet halindeydi!! O neymiş, bu neymiş? Sürekli olarak ve herşeyi karıştırma modundaydı. 

Tüm çocuklar meraklıdır ve yeni şeyler keşfetmeyi sever de, bu ara bizimki iyice çığırından çıkmış durumda. Bıraksan düz duvara tırmanacak, abartısız!! Hayır, etrafta deli gibi koşturmasını geçtim de, nerede zararlı birşey var hep onu buluyor be yahu!! Elleri kah sokaktaki çöp kutusunun içinde, kah yerde yapışıp kalmış bir sakız parçasında. Hiç birşey bulamazsa arabaların lastiklerine üstünü illa bir sürter!! Eve kapkara gelme konusunda sınır tanımıyor desem yeridir anlayacağınız. Hele o pislikler, düşüp kalkmaktan mosmor olmuş bacaklarla bir bütünleşiyor ki sormayın. Görünce bu benim çocuğum mu diye bakakalıyorum. 

Dün arkadaşlarla dışarı çıkmadan güzel güzel giydirmişim kızımı. Hoşuma gitti, dur bir iki fotoğraf çekeyim dedim kapının önünde. Ilk 5 dakika poz vermese de etrafta koştururken birkaç poz yakaladım. 

Derken bizi görünce komşumuz küçük oğluyla yanımıza geldi ve havadan sudan konuşmaya başladık. Bu sırada kaldırımın kenarında bulunan su birikintisini çoktan gözüne kestirmiş olan Melodi, suya baslamaya çalışıyor ve bense ona yapma deyip duruyorum. 

Ama hiç durur mu? En küçük bir anı yakalayıp ayakkabısını büyük bir zevkle şapurdata şapurdata suya soktu. Bense klasik bir Türk anne olarak çığlık çığlığa "Yapma kızıııııımmm!!!  Gel buraya çabuk!!!! .. bla bla bla" modundayım.. Bütün site sakinleri benim bağrışmalarımı dinlerken Melodi zevkten dört köşe, su birikintisinde zıplıyor!! Hal böyle olunca, baktım beyaz kıyafet, beyaz ayakkabılar gitmiş, 10 - 0 zaten mağlubum yani, yazık kabullendim ve dedim bari fotoğrafını çekeyim şu anın. Böylece bağırarak komşulara rezil olmam, belki ordan yırtarız diye düşünmüş de olabilirim ki iyice koyverdim! :)

Amaaaaaaa bizimki yaklaşık 1 dakika kadar sonra artık iyice çamur görünümündeki o birikintiden eğilip su içmeye kalkışınca..... E o anda ne yapablirim? Yani ne yapılabilir? Tabi ki tüm "Türk anne"liğimi takınarak, karga tulumba Melodi'yi eve soktum bağrışmalar ve çığlıklar eşliğinde. Amerikalı komşularımız olayın tamamını gördüler mi yada sadece duydular mı bilmiyorum ama görmeden sadece sesimizi duydularsa ne düşündüklerini tahmin etmek zor değil! Bu Türkler çıldırmış olmalı!!